Yorgun maral tegi dönüb bakmağın Çokların odlara salar ay Dilşad Herden herden suyulmağın akmağın Aşığı ateşe kalar ay Dilşad
Can alır can verir tellerin senin Ne şirin danışır dillerin senin Pozsa seher yeli tellerin senin Şahmar teg insanı çalar ay Dilşad
Sarp dağlar saklayar karı bir zaman Bal besler petegde arı bir zaman Kadağa ver hara barı bir zaman Meger sar da sona olar ay Dilşad
Boyunu arzular behiştde peri Camalın bend etmiş şemsi kemeri Serraflar bulmağa sen teg gevheri Derin deryalara dalar ay Dilşad
Derin gamalına Lokman dediler Çatma kaşlarına gaman dediler Leblerin merize derman dediler Söyle doğru mudur aşgar ay Dilşad
Ezizce beslenmiş bir teze cansın Hurisen perisen kemernişansan Kaşı kan gözü kan giprigi kansan Bir ölge zavalın olar ay Dilşad
Savalan dağında karı görenler Bülbülü bağlarda barı görenler Koynun içre koşa narı görenler Herden yüz heyala dalar ay Dilşad
Tutiler sedanı dilinden almış Sonalar cığanı telinden almış Şairler sorağın elinden almış Vesfine dastanlar koşar ay Dilşad
Kudretden çegilmiş kara mı gözler Arifler derdine çara mı gözler O süzgün bakışlı haramı gözler Ülger'i sevdaya salar ay Dilşad |
 |
|