Emirdağ yöresinin Suvermez köyünde çok iyi türkü çığıran bir aşığımızı yıllar önce kaybetmiştik. Bu kabına sığmayan aşığın adı Kamil Karanfil'dir.
Aşık Kamil, gençliğin verdiği aşk ateşiyle bir kıza tutuluyor. Kız da onu deliler gibi sevmektedir. Ne yazık ki ailesinin taassubu nedeniyle sevgilisiyle bir türlü buluşup konuşamamaktadır.
Aşk ateşiyle yanıp tutuşan Aşık Kamil, kıza çok türküler yakıyor. Sevgilisiyle buluşabilmenin son çaresi olarak aracı bir kadını kıza gönderen Aşık Kamil, bir gece buluşma sözünü almayı başarır.
Kızın verdiği söz üzerine belirlenen yerde saatlerce bekler; sabrı tükenmektedir. Gecenin geç saatinde ay da doğmuştur. Her taraf ayın ışığı ile apaydınlık olmuştur.
Sevgilisinin gelmemesi, içini kurt gibi kemirmektedir. Sonunda oradan ayrılarak doğruca sevdiği kızın evlerine gitmeye karar verir.
Ay aydınlığı nedeniyle etrafa görünmemeye çalışarak kızın evlerine kadar geldiğinde bir de ne görsün, sevgilisi döşeğinde mışıl mışıl uyumakta.
Bu duruma çok canı sıkılan Aşık Kamil, bir gece ay aydınlığında bu türküyü yanık sesiyle çığırıvermiş.
Kaynak (1): Osman Attila – Afyonkarahisar Türküleri (2. baskı), Güven Matbaası, Ankara 1966
Kaynak (2): Nazım Bursalıoğlu – Afyonkarahisar Yöresi Türküleri (2. baskı), Kültür Ofset, Antakya 1993 |
"Arzum Kaldı (Suvermez Türküsü)"
Kamil Karanfil Diğer Türküleri