Bir ağaç misali toprağa sardım Yeşil yaprak dal verdiğim nerede İnsanın önünde huzura vardım İnsan bilip yol verdiğim nerede
Beş milyar insandan biri de benim Bir yalan sevdayla yanıyor canım Damardan çekildi kurudu kanım Göğsüm açıp el verdiğim nerede
Dostlukla düşmanlık dürüstçe olsun İnsan olan herkes kendini bilsin Gönülden sevenler buyursun gelsin Can-gönülden gül verdiğim nerede
Yiğit'im yazmadan önce okuyup Her bir sözü nakış nakış dokuyup Gönül bağın gül dalından şakıyıp Bülbül gibi dil verdiğim nerede |
|
|