Öğrendim ki çok marifet var sende
Aklım arı balısın sen kalemim
Hesap ettim gönül yolu sır sende
Şu fikrime velisin sen kalemim
İlim yazdın ariflerin elinden
Kelam aldın dilsizlerin dilinden
Sen bilirsin şiirlerin halinden
Ozanların elisin sen kalemim
Sol göğsümün üstündedir o yerin
Sen yazdıkça nefes alırım derin
Yüz yıllarca baki kalır eserin
Hep elimde dolusun sen kalemim
İrfanımla kardeş oldun serimde
Aşk halinde hiç duramam yerimde
Sen gereksin hem ölüm hem dirimde
Bir ağacın dalısın sen kalemim
Adaleti yazan sensin çizen sen
Davaya şerh yazan sensin bozan sen
Kainatta denge sensin mizan sen
Perşembesin salısın sen kalemim
Sen olmasan hep içimde bir düğüm
Günden güne sarar beni dert ağım
Sustuğun an karanlık kalır çağım
Aydınlığın yolusun sen kalemim
Der ilhami hal ahvalim yazamam
Dilimdeki kör düğümü çözemem
Şiir denen bu deryada yüzemem
Bu deryanın salısın sen kalemim |
 |
|
İlhami Arslantaş
"Kalemim (Öğrendim Ki)" Türkü Sözü