Yürek yangın volkan bende
Elif közüm sarar seni
Her geçtiğin yolda neden
Elif gözüm arar seni
Ateş düştü içim yanar
Acılarım durmaz kanar
Bu can artık iyce bunar
Elif sazım sorar seni
Bir meyvanın yarısıyım
Çiçeklerin arısıyım
Çekilmeyen birisiyim
Elif nazım yorar seni
Satır satır okusam da
İlmik ilmik dokusam da
Bülbül gibi şakısam da
Elif hazım kırar seni
Acıtırım acım ile
Kıyamam ben açan güle
Lanet olsın kıran dile
Elif sözüm burar seni
Yiğit açsam gonca gonca
Gökyüzünün yıldızınca
Toz olursun ince ince
Elif özüm ırar seni |
 |
|
"Elif (Yürek Yangın)" Türkü Sözü
Ozan Harun Yiğit